Ebeveynlik, geçmişten geleceğe bir yolculuk halidir. Her zaman gelecek ile ilgili hayaller kurar fakat hep geçmişimizden malzemeler taşırız.
Nasıl bir anne olmak istiyoruz?
Baba olarak nasıl bir tutum sergilemek istiyoruz?
Çocuğumuzu nasıl yetiştireceğiz?
Bu soruların cevapları ve tasarımları çocukluk deneyimlerimize göre değişir. Bazı yetişkinler “asla annem gibi olmayacağım, bağırmayacağım” derken, bazıları “umarım babam gibi bir baba olabilirim” diye düşünebilir. Her ne kadar onlardan farklı ya da onlar gibi olmaya çalışsak da geçmişten edindiğimiz deneyimler bu süreci etkiler. Çok öfkelendiğimizde “asla onun gibi olmayacağım” dediğimiz annemiz gibi çocuğumuza bağırır halde bulabiliriz kendimizi. Bu durum büyük bir hayal kırıklığı, suçluluk duygusu ve kendine kızma haline dönüşebilir.
Unutmayın, dünyadaki en zor şey iyi bir ebeveyn olmaktır! Zorlandığınızı fark ettiğinizde, çocuğunuza ve kendinize kızma hali yoğun olduğunda, nasıl davranacağınızı bilemediğiniz , kafanızın karışmış olduğu durumlarda , yardım almaktan çekinmeyin.
